ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ:

iliochori@gmail.com


5 Νοε 2010

Βωβούσα.

Κτισμένη στις δύο όχθες του ποταμού Αώου, η Βωβούσα (Μπαϊεάσα στα βλάχικα), κοσμείται στο κέντρο της με ένα από τα ωραιότερα μονότοξα πέτρινα γεφύρια του Ζαγορίου που κτίστηκε το 1748 από τον Αλέξιο Μήσιο. Ενταγμένη στο Ανατολικό Ζαγόρι η Βωβούσα γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη κατά την περίοδο της αυτονομίας του Ζαγορίου στα πλαίσια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ιστορικά εμφανίζεται πριν 1000 χρόνια με πέντε οικισμούς (το Μπαϊτάνι, η Πλάκα, η Αγία Παρασκευή, η Τσιάσκα και ο Άγιος Δημήτριος) που αργότερα ενώθηκαν σε ένα. Τα πρώτα στοιχεία για τον πληθυσμό της Βωβούσας υπάρχουν από το 1801, όταν η πανούκλα κτύπησε την περιοχή, με εκατοντάδες νεκρούς.
Στην απογραφή του 1817 ζούσαν 270 οικογένειες με 2500 κατοίκους. Την ίδια χρονιά ληστρικές επιθέσεις Αλβανών και Βλάχων αναγκάζουν περισσότερες από 120 οικογένεις σε φυγή και αποδημούν. Στο χρονικό διάστημα από το 1824 έως το 1831, λόγω των ληστρικών επιδρομών, η Βωβούσα έμεινε ακατοίκητη.
Μετά την απελευθέρωση του 1913 η Βωβούσα απαλλάχτηκε από κάθε είδους επιδρομών και ακολούθησε μια ειρηνική πορεία έως το 1940. Το 1943 κάηκε από τους Γερμανούς. Διασώθηκε μόνον η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, αξιόλογο μνημείο του χωριού.
Το χωριό ξαναζωντανεύει στα τέλη της δεκαετίας του 50 με αρχές του 60, όπου οι λίγες οικογένειες που επιστρέφουν μέσα από δύσκολες συνθήκες ασχολούνται με την υλοτομία και την κτηνοτροφία.

Σήμερα η βασική απασχόληση των κατοίκων είναι η υλοτομία μέσω του Δασικού Συνεταιρισμού που αποτελείται από 33 μέλη. Επίσης λειτουργούν και 6 βιοτεχνίες κατεργασίας ξυλείας, στη θέση «Πριόνια», όπου παράγεται κυρίως οικοδομική ξυλεία.
Πλησιάζοντας στη Βοβούσα από το Φλαμπουράρι, οδηγώντας μέσα στην κατάκλειστη βαθυπράσινη κοιλάδα του Αώου, έχεις την απόλυτη αίσθηση ότι μπαίνεις στα σώψυχα της μεγάλης ελληνικής οροσειράςτης Πίνδου. Το χωριό λέγεται Βοβούσα από τη βοή του νερού, από το ποτάμι. Η εικόνα του χωριού καθώς το κόβει στα δύο ο Αώος μέσα σε μια κοιλάδα στα 1.000 υψόμετρο, τριγυρισμένη από θεόπυκνα αδιαπέραστα δάση με οξιές, έλατα και μαυρόπευκα, είναι κάτι που δεν ξεχνιέται εύκολα.

Το παραδοσιακό γεφύρι της Βωβούσας

Βλαχοχώρι είναι η Βωβούσα. Όμως όχι τυπικό χωριό κτηνοτρόφων. Ζούσαν πάντα υλοτόμοι εδώ. Η Βωβούσα είναι το ανατολικότερο χωριό στο Ανατολικό Ζαγόρι. Στο Βλαχοζάγορο όπως λέγεται. Σήμερα ζουν εδώ κάπου 70 άτομα. Διασχίζουμε την περίφημη γέφυρα του 1748 και περπατάμε στις σκόρπιες γειτονιές του χωριού. Παντού βλέπουμε ξύλινα κτίσματα. Η αφθονία του ξύλου το κάνει δομικό υλικό διά πάσα χρήση: σπίτια, αποθήκες, αχυρώνες, στάβλοι, μέχρι και γκαράζ ξύλινα είδαμε.
Απόγευμα ανεβαίνουμε στο Αλώνι να θαυμάσουμε τη θέα. Ενα τζιπάκι έρχεται δίπλα μας. Είναι ο Στέφανος Σταγκογιάννης, ένας από τους φύλακες του Εθνικού Πάρκου στη Βάλια Κάλντα. «Περιπολούμε για λαθροθήρες, ενημερώνουμε τον κόσμο στον δρυμό, κάνουμε πυρασφάλεια», εξηγεί. Η Βωβούσα βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη Βάλια Κάλντα. «Εχει καμιά 80αριά αρκούδες γύρω», μου λέει ο πρόεδρος. «Αλλά τις έχουμε συνηθίσει και τις αγαπάμε…». Βράδιασε κι εμείς ζεσταινόμαστε στο τζάκι, μασουλώντας βλαχοτύρι και λουκάνικα. Ο Αώος ακούγεται βουερός έξω από το παράθυρο. Μόνο αυτόν ακούμε. Ούτε τις βίδρες ούτε τις μεγάλες πέστροφες ακούμε. Ούτε τα αγριόγιδα και τα ζαρκάδια που χάνονται στα δάση ακούμε. Η πράσινη κοιλάδα της Πίνδου καταπίνει όλους τους ήχους γύρω από το χωριό των ξυλοκόπων…

ΠΗΓΗ:  partetavouna.blogspot.com
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ:  vovousa.blogspot.com

1 σχόλιο:

  1. k h vovousa ein wraio xwrio me t potami ths k t 3oklisia ths.Oi an9rpi ein filikoi opos k t olo topio to opoio mageuei tous pantes

    ΑπάντησηΔιαγραφή